Design
Luc Derycke

Looking for a photographic subject, Martien Van Beeck became fascinated by the many ways of preservation in a museum of zoology. Mounted skeletons, stuffed and dried animals and jars of specimens are the manifestations of a disruption of the natural process of living and dying. Van Beeck is interested in the decomposing and concomitant disruption of the symbolic dimensions of grief, mourning and rituals. His photographic work is not an attempt to give an opinion towards the scientific motives to preserve specimens, neither is it an attempt to systematically catalogue all the thousands of jars.  The artist approaches every creature one by one and tries to capture a contorted posture, a dramatic gesture, a grotesque strangeness. Through these photographs van Beek also reflects upon his own death and the meaning of death in our society trough time.

Op zoek naar een fotografisch onderwerp raakte Martien Van Beeck gefascineerd door de vele manieren van conservering in een zoölogiemuseum. Opgezette skeletten, opgezette en gedroogde dieren en potten met specimens zijn de manifestaties van een verstoring van het natuurlijke proces van leven en sterven. Van Beeck is geïnteresseerd in de ontbinding en daarmee gepaard gaande verstoring van de symbolische dimensies van verdriet, rouw en rituelen. Zijn fotografisch werk is geen poging om een mening te geven over de wetenschappelijke motieven om specimens te bewaren, noch is het een poging om alle duizenden potten systematisch te catalogiseren. De kunstenaar benadert elk wezen een voor een en probeert een verwrongen houding, een dramatisch gebaar, een groteske vreemdheid vast te leggen. Met deze foto's reflecteert Van Beek ook op zijn eigen dood en de betekenis van de dood in onze samenleving door de tijd heen.