Het kan je buurmeisje, je dochter of je vrouw zijn. Die mama aan
de schoolpoort, of die politica die tegen stemt.
Feit is: een op de vijf vrouwen in ons land heeft voor haar vijftigste een abortus.

Dat zijn er meer dan 18.000 per jaar. Een ontstellend cijfer. En toch denken velen er alleen voor te staan. 

Abortus is part of life. Toch blijft het, ondanks die grote aantallen, de moeder aller taboes. Dat een zwangerschap niet altijd een hoera-verhaal is, gaat tegen al onze verwachtingen in. Daardoor raken veel verhalen nooit verder dan de besloten muren van de abortuskliniek. What happens in de abortuskliniek, stays in de abortuskliniek. Maar hoe kan het dat iets wat zoveel vrouwen aanbelangt zo'n blinde vlek blijft? Hoe komt het dat we abortus het liefst van al onder de mat vegen?

Journaliste Eline Delrue (39) zet, in talrijke gesprekken, de deur open naar het onbekende. Wie zijn de vrouwen – en koppels – die achter die grote cijfers schuilgaan? En hoe ontwarren zij die knoop? Want dat abortus een keuzerecht is, betekent nog niet dat het een makkelijke beslissing is. Twaalf vrouwen en drie mannen laten je alle hoeken van de kamer zien. Van keuzevrijheid tot eeuwige twijfel, van opluchting tot pijn en verlies. Zonder de rem op vertellen ze hoe een abortus verloopt, wat dat met je doet, en hoe een schijnbaar kille daad toch een mild gebaar kan zijn.

Hoe verwachting onverwachting wordt, en de naweeën ervan.

Waarom de moeder aller taboes nog langer doodzwijgen?